sobota, 1 listopada 2014

Spieszmy się kochać ludzi...

Czas biegnie nieubłaganie szybko,
życie umyka przez palce...

Na Waszych blogach zagościły już kartki świąteczne,
a ja jeszcze nic nie ruszyłam.

Dzisiejsze święto niejako wymusza na nas,
aby zatrzymać się na chwilę.
Niedawno śmierć znanej młodej aktorki,
chwilę później śmierć górników,
a tak naprawdę co chwilę ktoś traci kogoś bliskiego...
... spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą!

Podczas tej mojej długiej przerwy w blogowaniu
miałam okazję (nie - przyjemność, jak to zwykle bywa)
robić pamiątki związane ze śmiercią.
Zdarzyło mi się to pierwszy raz,
a już niedługo potem drugi i trzeci...
Dziwne to było doświadczenie
i chciałam się nim z Wami podzielić.
A dziś jest na to chyba dobry czas.

 Pierwszego razu zostałam poproszona o przygotowanie pamiątek
po zmarłejdla kilku bliskich jej osób spoza najbliższej rodziny,
które to osoby towarzyszyły w ostatnich trudach życia tej Pani.
Pamiątki miały być z wykorzystaniem zdjęcia.
Wierzcie mi, że nigdy dotąd nie było mi tak trudno 
wymyślić coś odpowiedniego,
(podczas, gdy zazwyczaj pomysłów mam wiele
i trudno mi zdecydować, który zrealizować).
Zdjęcie przygotowałam w formacie portretowym,
dodałam cytaty, obsadziłam w drewnianych ramkach i ozdobiłam,
zaś podziękowania umieściłam na odwrocie.









***
W kilka dni później - kolejna praca w tym temacie.
Tym razem coś, z czym spotkałam się po raz pierwszy w ogóle -
- podziękowania dla gości przybyłych na pogrzeb.
Było mi o tyle łatwiej, że konkretnie określono ich formę,
a moim zadaniem było tylko fizyczne ich wykonanie.
Były to obrazki z wizerunkiem Jezusa cierniem ukoronowanego
i z tekstem podziękowań na odwrocie:





***
Ostatnia z pamiątek dotyczyła moich osobistych doświadczeń
związanych ze śmiercią bliskiej osoby.
Najpierw przygotowałam na uroczystość pogrzebową
 pamiątkowe zdjęcie,
które później wykorzystano również na tablicę nagrobkową.
Następnie zrobiłam duży obraz na płótnie,
składający się z wielu pamiątkowych zdjęć
z najcenniejszych (?) chwil z życia.




Po raz kolejny uświadomiłam sobie jak ważne jest
uwiecznianie ważnych wydarzeń na zdjęciach,
które są najwspanialszą pamiątką!
Apeluję więc do wszystkich:
zatrzymujcie w kadrach wspomnienia
i spieszcie się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...

***

I na koniec jeszcze dwie piękne grafiki znalezione w sieci:



i coś do posłuchania, podumania...



(…)
ufam, że czas znów uleczy mój smutek i żal
niech każdy z Was wspomni tych, co odeszli tam…

Nigdy więcej nie spotkamy się,
świecy płomień już zgasł…
Czyjaś droga kończy się, czyjaś początek ma
Odtąd jedno dobrze już wiem: KOCHAĆ TRZEBA OD DZIŚ!
jutro późno może być, bo życie to krótki film…



„Śpieszmy się”

ŚPIESZMY SIĘ KOCHAĆ LUDZI
TAK SZYBKO ODCHODZĄ
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
KOCHAMY WCIĄŻ ZA MAŁO I STALE ZA PÓŹNO

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

/ks. Jan Twardowski/


Spieszmy się kochać ludzi...

sobota, 27 września 2014

Z jubileuszami Pana Romana wracam po długiej przerwie

WITAJCIE !!!

Nie wiem czy to wystarczy na powitanie,
czy wystarczy po tak długiej nieobecności...

Nie było mnie dłuuugo,
wcześniej też miałam spore przerwy w obecności,
obiecałam poprawę - nie wyszło ;(

Po narodzinach drugiego dziecka
trudno mi było znaleźć czas na moje craftowanie,
ale jeszcze trudniej było mi tego czasu nie znaleźć ;)
Większość prac jednak wykonuję dopiero, gdy dzieci zasną,
po czym sama padam do łóżka
i doba okazuje się być zbyt krótka, by jeszcze poblogować.
Od czasu do czasu jedynie zajrzę do niektórych z Was,
ale nie zawsze znajdę czas zostawić swój ślad
w postaci komentarza...

A narodziny drugiego dziecka to również
konieczność przeorganizowania przestrzeni domowej,
a to oznacza mały remont,
a ten z kolei oznacza bałagan, dezorganizację pracy itp.

Na domiar tego, po drodze miałam zepsuty komputer
(tak, wiem, dwulatek z piciem przed komputerem to zły pomysł).
W wyniku tego straciłam część kontaktów,
 a także wiadomości, które zostały już odebrane,
a których nie zdążyłam sczytać,
więc jeśli komuś nie odpisałam to bardzo przepraszam
i jednocześnie informuję,
że najpewniej właśnie nie odczytałam tej wiadomości.

No, ale dość gadania - wracam,
żeby pojawić się choć raz w miesiącu.

Sporym dylematem było zdecydowanie o czym będzie
ten pierwszy po powrocie post
i postanowiłam, że będzie to coś, czego jeszcze tu nie było.
Padło więc na pamiątki z okazji Jubileuszy Pana Romana
bo wśród nich znajdą się właśnie takie "nowe".

Pan Roman kończył okrągłe, 40-te urodziny,
a w tym samym czasie, kończył również swą strażacką służbę,
która trwała połowę jego życia!
Te dwa Jubileusze były okazją do sprezentowania mu:

-> przez żonę kartki z życzeniami od niej i dzieci:









oraz obrazu na płótnie, do którego przygotowałam taki oto projekt:


-> a przez znajomych:

drewnianego pudełka na ...




... cygaro,
które umieszczone było w zrolowanych życzeniach:


do tego jeszcze humorystyczne tagi




Owe cygaro w pudełku było jedynie dodatkiem
do prezentu głównego, umieszczonego w tej oto kopercie:



a tak wyglądało jeszcze surowe pudełko: 



które wypaliłam, przyzdobiłam tekturką
i wyścieliłam welurem:


No i to chyba tyle, co chciałam umieścić w tym i tak już bardzo długim poście,
więc kończę paplaninę
serdecznie pozdrawiając wszystkich zaglądających,
a znużonych długością posta zapraszam na mały relaks:



sobota, 31 maja 2014

innowacyjne PROPOZYCJE KOMUNIJNE na płótnie i nie tylko

Dzień dobry!

Jestem z zapowiadanymi propozycjami komunijnymi,
choć komunie już pomału się kończą,
ale taką pamiątkę można sobie sprawić również po komunii,
kiedy to dodatkowo do wykorzystania mamy zdjęcia z tejże uroczystości.

Np.:


a to już wizualizacja takiego projektu w formie obrazu na płótnie:

 

inna propozycja:


podobna, w wersji z życzeniami:


i jeszcze inne: 


Tego typu collage wykonuję już od dawna
i choć cieszą się one ciągłym zainteresowaniem,
to jednak postanowiłam wyjść naprzeciw zapotrzebowaniu 
na nowatorskie formy pamiątek,
które obecnie w Polsce dopiero raczkują,
zaś dobrze funkcjonują już poza krajem.
I tak powstały grafiki, które "nie leżą" mi tak jak te tradycyjne,
ale cóż - żeby się rozwijać, trzeba wychodzić poza własne granice!

~***~

-> propozycja 1) Kwadratowa kompilacja napisów
imię, rodzaj uroczystości, data, miejsce, życzenia, dedykacja
+ grafika + ewentualne zdjęcie itd.





-> propozycja 2Kompilacja napisów w kształcie serca
imię, rodzaj uroczystości, data (+inne)




-> propozycja 3Modlitwa w kształcie krzyża




-> propozycja 4"Proporczyki"
informacje "zawieszone" na sznurku:



-> propozycja 5) "Papież"
projekt słowno-graficzny z wykorzystaniem wizerunku papieża:




~***~

Grafiki te sprawdzają się również w tradycyjnych ramkach,
bądź w formie zwykłych wydruków czy zdjęć w albumach.
Myślę, że równie dobrze można by je wykorzystać w kartkach,
choć przyznam, że jeszcze tego nie robiłam,
a więc wszystko przede mną ;)

Kolejny post już raczej "normalny", czyli relacjonujący moje prace,
z czym zalegam już od aż ponad pół roku!!!

Pozdrawiam serdecznie
i dużo słońca oraz bezchmurnego nieba życzę wszystkim,
a najszczególniej tym,
 u których tych chmur ostatnio było niebezpiecznie dużo. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...