"Staro-książkowe" twory

Witajcie!

Dziś chciałabym przedstawić Wam swoje ostatnie (choć już dość dawne) 

trzy "staro-książkowe" twory - tj. prace z kart starej książki.

Na wstępie jeszcze wytłumaczę się tym, 

którym narażam się zużywając książkę:

ona sama w sobie była na tyle już zniszczona

(zajęta ogniem, bez kilku stronic... i sama treść dawno już nieaktualna),

że nie miała już sensu bytu jako książka właśnie, 

zaś w innej postaci - owszem! 

I tak oto jest, zachowana w innej, jakże ciekawej postaci,

a w tym wypadku akurat w trzech formach -

- zparaszam na przegląd wraz z tutorialem:

I - tutkowy wianek-rozeta

 Ta forma jest dość znana, bowiem powszechnie spotykana,

ale u mnie takiego jeszcze nie było, no ale teraz już jest ;)

Jeśli jednak ktoś, kto też go nie ma, chciałby go mieć,

może się wspomóc moim małym tutorialem:

pojedyncze karty książki zwijamy w tutki:

 

  

są one na tyle lekkie i delikatne, że wystarczy skleić przy zakończeniu,

reszta bez obaw może pozostać luźna

 

i tak tutka po tutce ;)

aż zapełni nam się rozeta:

 

z lekkiego, niezbyt grubego kartonu wycięłam koło,

na którym niedbale nakleiłam staro-książkowe skrawki

 

a na tym wszystkie tutki:

 środek zaś zapełniłam mini rozetką

 (o której więcej w dalszej części):

no i jest - ta daaam:

II - mini rozetki na choinkę

Rozetkę, która wypełniła środek tutkowego wianka

powieliłam w celu zrobienia takowych ozdób choinkowych:

  Do ich wykonania potrzebny był dziurkacz brzegowy

którym wycięłam jednostronnie ozdobny brzeg książkowych pasków:

 

paski takie należało złożyć w harmonijkę:

 

i skleić jej końce:

a następnie środek:

i tak z każdą jedną...

wbrew pozorom nie jest to wcale żmudna praca;

delikatny papier łatwo się skleja klejem magicznym - 

- jak za przyłożeniem czarodziejskiej różdżki - ot, jaka magia heh

 na koniec wystarczy tylko zrobić przywieszkę i ozdoba gotowa:

  

  III - słodkie tutki na choinkę

z pozostałych kilku kartek zrobiłam mniejsze tutki

(2 tutki z 1 kartki)

dołączyłam zawieszkę i powiesiłam w nich słodkości na choinkę:

mimo, iż staro-książkowy papier był bardzo delikatny, to wytrzymały,

bo po pierwsze trufle były całkiem ciężkie, a tutkom nic się nie stało,

a po drugie - trufle zniknęły bardzo szybko, a tutki zostały... ;-D

 

To by było na tyle!

I tak sporo jak na jednego posta - mam nadzieję, że Was nie zanudziłam,

a bardzo miło mi będzie, jak ktoś coś z niego zaczerpnie ;) 

Pozdrawiam!